Con todo, confirmouse como unha ferramenta pensada para a mellora sanitaria e ambiental ligada ao ecosistema agrario, reafirmando a idea da non dependencia das explotación de insumos externos e creando unha estrutura de autoabastecemento que mellorase os seus beneficios económicos. Neste sentido, proxectos como o Banco de Terras, podían supor un elemento fundamental na estratexia de extensificación nas producións agrarias, afondando na premisa base que antes mencionaba.

Hoxe en día, a nova política de redución de axudas, pon en perigo o cambio que se estaba a producir. A mudanza drástica na orientación das axudas, eliminando as restricións que impedían premiar sempre ao que máis ten, agardando dar unha oportunidade as explotacións máis desfavorecidas, incide no risco de abandonos masivos e no predominio dun sistema de produción que non respecte en absoluto unhas normas básicas de interacción co medio.

O abandono, por parte da actual Xunta de Galiza, do seu compromiso coas explotacións galegas, deixa o sector leiteiro en mans de empresas foráneas, véxase o recente caso de Puleva, defendendo as máximas de concentración de produción nun número pequeno de explotacións e o absoluto control de prezos. O neloliberalismo e a deslocalización como única estratexia de desgoberno que ha deixar para este país un futuro de folclore e turismo rural, que afonda nas perdas económicas, de proxectos como o do Xacobeo, camufladas polas fortes inxeccións de cartos públicos e nunha constante degradación do medio natural e socio-ecómico do rural.