Todo comezou cunha chamada do noso veciño Jordi Tato, que nos puxo sobre a pista dos restos do que pensábamos que sería un castro aínda descoñecido nos montes de Lira. Malia que en 1930 xa Carré Aldao se referira brevemente ao que vimos de descubrir, non é ata pleno século XXI en que a existencia dun novo ben patrimonial, aínda sen sequera catalogar, se revela ante nós nos montes de Lira. Esta fin de semana puxémonos as botas e, acompañados polo xornalista Manuel Gago, que adoita colaborar con nós, e o arqueólogo Luis Cordeiro, que está inmerso en pleno inventario dos bens patrimoniais do concello de Carnota, xunto co propio Jordi e algúns outros curiosos, fomos a dar cun novo amurallamento que que se correspondería, nin máis nin menos, cun posíbel castella tuttiora de apenas 2 hectáreas, a xeito de irmán pequeno do que falamos recentemente no Monte Pindo, de 10 hectáreas. E ao igual que o seu irmán maior, tampouco resgardaba casas, castelos, cabanas nin nada que se lle pareza: estaba baleiro e pechaba un lugar inhóspito.

Para seguir ampliando toda a información, nada mellor que este artigo de Manuel Gago no blog Capítulo 0. A relación entre cada un destes enclaves e a estratexia para a defensa das nosas costas por parte dos nosos ancestros segue a darnos cada día máis pistas que á súa vez plantexan novos interrogantes, pero xa temos unha boa noticia segura: o arqueólogo Luis Cordeiro vennos de confirmar que este sitio pasará a estar catalogado e protexido no novo PXOM de Carnota como ben arqueolóxico. E iso sempre é un motivo polo que felicitarnos.

Foto: Estrutura aproximada do sitio / Fonte: Manuel Gago