1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 (0 Votos)

02_10susoc.JPGDL - Encetamos com a CNT umha série de entrevistas que nos permitam conhecer o trabalho das centrais operárias galegas que mantenhem posiçons nom pactistas, ou com os sectores que, nalguns casos, fam oposiçom às direcçons burocráticas dos grandes sindicatos.

 


A Confederaçom Nacional do Trabalho, que comemora neste ano o primeiro centenário de existência, já foi a maior central operária peninsular, vivendo na actualidade um certo crescimento após décadas de crise. Achamos esses uns bons motivos para começarmos com a organizaçom decana em activo do anarco-sindicalismo na Galiza.  

 

Para tal, entrevistamos um representante da recém constituída CNT de Betanços. Suso Garcia tem 46 anos e trabalha como administrativo no sector da indústria têxtil. É filiado da CNT desde 1983 e actualmente realiza trabalhos de Organizaçom e tesouraria no sindicato de Betanços. Como militante libertário, colabora nas associaçons pola Recuperaçom da Memória Histórica, tendo participado em diferentes conferências sobre a História do anarco-sindicalismo galego.

Diário Liberdade: Que diferencia a acçom sindical da CNT da dos restantes sindicatos actuantes na Galiza?

Suso Garcia: Na Galiza, do ponto de vista dos resultados electorais, existem três sindicatos (CCOO, UGT e CIG) representativos pois representam mais de 90% dos votantes. O resto tenhem percentagens mínimos. A filiaçom real do conjunto dos sindicatos supera em pouco os 100.000 aderentes.

A diferença da CNT com os outros sindicatos é basicamente que a CNT pensa que o sistema de eleiçons sindicais e de Comités de empresa é um sistema imposto e herdeiro do Sindicalismo Vertical e um atentado contra a Liberdade Sindical, pois deixa fora ao Sindicalismo baseado nas Secçons sindicais e, portanto, do sindicalismo baseado na tomada de decisons polos trabalhadores sem intermediários semi-profesionais.

Estas diferenças som para nós fundamentais porque pensamos que o sistema actual supom a morte do Movimento Obreiro. E como exemplo pomos os contínuos retrocessos produzidos nos últimos 30 anos. Os trabalhadores perdemos direitos ano após ano, enquanto as estruturas sindicais se fortalecem.

DL. E em relaçom à CGT, que também se reclama do anarco-sindicalismo, quais som as vossas diferenças?

As diferenças seriam as mesmas, já que o passado comum rompe quando umha parte dos sindicatos decidem adoptar a estratégia que até o momento criticavam e optar polo sindicalismo participante nas eleiçons e, portanto, do Sistema Sindical actual.

Independentemente do que se reclame cada um, o importante som as práticas, por isso nom podemos ter um tratamento diferente. Tanta cessom por tam pobres resultados (depois de 25 anos andam em torno dos 2,5% dos delegados) nom parecem tampouco um caminho a seguir. Ainda que a CNT já tenha bastante com o seu dia a dia, sempre confunde a existência de duas organizaçons que se dim anarco-sindicalistas e a nível pessoal sempre estarei esperançoso e desejoso de que algum dia voltem às origens, mas parece improvável.

DL. Nom dificulta o trabalho junto da classe trabalhadora recursar-se a participar em organismos representativos como os Comités de Empresa? Qual é aí a vossa alternativa?

Com certeza, é umha desvantagem tremenda. Mas nom vamos renunciar porque entom a CNT nom teria razom de ser. Os comités de empresa som o grande engano com que o patronato tem assegurada a paz social. Os movimentos de base dos grandes sindicatos tenhem na suas próprias estruturas e representantes o principal problema que lhes impede adquirir consciência das suas possibilidades.

A alternativa que nós propomos é romper com o sistema participativo e recuperar o sindicalismo feito a partir de baixo. Aí entraríamos em igualdade de condiçons com o resto dos sindicatos e cada teria que demonstrar a sua filiaçom real. Entretanto, 90% dos trabalhadores continuarám de costas aos sindicatos que cada dia mais som considerados como simples gestoras burocratizadas e cheias de profissionais do sindicalismo liberado.

DL. Agora que se cumpre um século da fundaçom da CNT, e olhando para a história, a vossa foi a  principal organizaçom sindical do Estado nas décadas de 20 e 30. Porque nom foi possível recuperar, durante ou depois da ditadura, aquela dimensom de massas?

Efectivamente, a CNT foi a principal e melhor articulada Organizaçom Operária tanto no Estado como na Galiza. Isto foi assim porque nos antecedentes da CNT já ficou a marca dos anarco-sindicalistas que levavam muitos anos de trabalho e propaganda (teríamos que remontar até a Fundaçom de I Internacional). 

Despois do Golpe militar de 36, a CNT tinha meia Organizaçom no exílio e a que ficou no interior sofreu umha repressom nos anos 40 que a deixou quase extinta. Foi o PCE que, com os apoios exteriores, melhor se organizou.

Após a morte de Franco, o Estado fijo a primeira guerra suja contra a CNT, antecedente do que figérom os GAL contra os bascos. A CNT nom estava bem preparada pola juventude e inexperiência de muitos do seus militantes e véu a hecatombe. Num ano, passou-se de umhas centenas a 300.000 filiados (ano 77) e, um ano depois, a só 50.000. No V Congresso a CNT divide-se e umha grande parte vai-se para casa decepcionada. Durante os anos 80, a CNT vive submersa em liortas internas que a deixam afastada da realidade, excepto exemplos heróicos como a greve da oliveira na Andaluzia ou nos Esteleiros de Puerto Real. Mas, tanto a CNT como a sua cisom, nom dérom levantado cabeça.

Agora parece que há um ressurgir, mais lento, mas muito mais estável e duradoiro. Nos últimos anos, estám a ser criados novos sindicatos (Betanços é um exemplo) e decerto que o centenário vai ser um ponto de relançamento. Eu espero que no X Congresso, a fins deste ano, podamos constatar já umha recuperaçom quanto a presença confederal. Acho que na Galiza foi evidente, ainda que continuemos a ser um sindicato marginal, há já secçons sindicais que estám a dar um exemplo aos trabalhadores de que um sindicalismo sem subsídios, sem eleiçons e sem liberados é possível e necessário para recuperar o sindicalismo revolucionário.

DL. Embora nom sejades um partido e mesmo sejades contrários a essa forma de organizaçom política, há quem diga que a CNT sempre foi muito mais que um sindicato.

Basicamente, di-se porque a CNT nom entende o sindicalismo como algo exclusivo das luitas concretas no quadro das empresas ou ramos. A habitaçom, a sanidade, o ensino, a cultura podem ter umha resposta a partir de pressupostos anarco-sindicalistas ou de classe. A CNT sempre fijo parte importante do Movimento Libertário e sempre articulou no seu seio escolas, ateneus, cooperativas e todo aquilo que queria configurar o modelo de Sociedade Comunista Libertária que preconiza. A luita da CNT é basicamente económica e nom política, mas a luita de classes dá-se em muitas frentes.

DL - Sendo umha organizaçom de carácter anarquista, porque a vossa organizaçom territorial responde às fronteiras de um Estado que se impom sobre várias naçons oprimidas, e nom à territorialidade de cada um desses povos ou, inclusive, do conjunto da Península Ibérica?

A CNT tem umha organizaçom que se corresponde com o Estado actual porque a CNT tem que dar umha desposta às leis que o Capital e o Estado nos imponhem. Se queremos dar cabo do Estado, dos estados, temos que ser flexíveis neste senso. Nom somos nacionalistas, polo qual a nossa divisom nom se corresponde com as autonomias do Estado. Se Espanha romper em mil pedaços, nós podemos organizar-nos facilmente e adaptar-nos a essa nova realidade, porque os nossos sindicatos som autónomos e livremente federados.

Também se a realidade figesse que Espanha e Portugal, ou França, fossem um mesmo Estado com Leis laborais comuns, nos organizaríamos consoante essa nova realidade.

Nom estamos sujeitos, pois, às fronteiras nacionais, sejam naçons com Estado próprio ou sem ele. Mas, principalmente, o noso trabalho encaminha-se a fortalecer a AIT (Internacional de anarco-sindicatos).

Depois, evidentemente, cada sindicato e cada Confederaçom aderem ou separam-se livremente. Tanto os sindicatos estatais como os galegos e bascos estám sujeitos a interesses nacionais acima dos interesses de classe.

Evidentemente todo isto pode ser interpretado e discutido, e fai-se inclusive por parte dos próprios cenetistas.

DL. Há uns meses, um filiado da CNT foi represaliado por exigir o cumprimento da legislaçom quanto ao uso do galego num centro de ensino secundário e o galego é o vosso idioma habitual. Qual é concretamente a vossa posiçom no conflito lingüístico existente na Galiza?

A CNT nom tem um acordo específico para o conflito lingüístico nem para outras muitas cousas, por isso esta resposta tem que ser entendida como totalmente pessoal. Os acordos dos Congresso marcam as linhas génericas de actuaçom e sempre pensando na luita da classe operária contra o Capital.

Dentro disto e sempre respeitando as posturas de cada sindicato aderido e cada postura pessoal, a CNT apoia como nom podía ser doutro jeito, que um professor galego poda dar as aulas em galego aos seus alunos galegos. Nom seria de sentido comum que isto nom fosse assim.

Muitos dos nossos companheiros tenhem feito muito para algo que nos anos 70 nom se entendia, e que agora esta perfeitamente normalizado na vida dos nossos sindicatos, como é a utilizaçom do galego como língua do povo trabalhador.

Tal e como está a realidade lingüística actual, nom podemos negar a existência do castelhano nas nossas vidas (quer gostemos, quer nom), daí que eu pense que as atitudes pessoais som as que farám inclinar a balança para um lado ou para outro.

DL. Tem saída a actual crise económica capitalista? Como deve ser enfrentada pola classe trabalhadora?

Particularmente acho que, com crise ou sem ela, os trabalhadores temos os mesmos problemas. Mas, como estamos sem organizar, estes ainda se fam maiores, porque nom parece haver soluçom colectiva, o que fai com que cada um procure saídas individuais.

Os militantes da CNT estamos a tentar ser umha ferramenta útil para a classe trabalhadora. Continuar a fazer um sindicalismo que espalha a ideia de confiança nos partidos politicos e no sistema parlamentar nom é mais que um balom que, antes ou depois, terá que estourar. Sabemos da nossa precária situaçom, mas nos dous últimos anos temos mudado a tendência e começamos a ter certa presença que fai com que tenhamos esperança em que as bases sindicais e os trabalhadores nom organizados vejam na CNT umha alternativa útil e necessária. Aí poderemos começar a pensar numha soluçom, que passará inevitavelmente por fazer ruir todos os alicerces da Sociedade Capitalista e sonhar de novo com a nossa utopia de umha sociedade realmente dona dos seus destinos.


Diário Liberdade é um projeto sem fins lucrativos, mas cuja atividade gera uns gastos fixos importantes em hosting, domínios, manutençom e programaçom. Com a tua ajuda, poderemos manter o projeto livre e fazê-lo crescer em conteúdos e funcionalidades.

Microdoaçom de 3 euro:

Doaçom de valor livre:

Última hora

Quem somos | Info legal | Publicidade | Copyleft © 2010 Diário Liberdade.

Contacto: info [arroba] diarioliberdade.org | Telf: (+34) 717714759

Desenhado por Eledian Technology

Aviso

Bem-vind@ ao Diário Liberdade!

Para poder votar os comentários, é necessário ter registro próprio no Diário Liberdade ou logar-se.

Clique em uma das opções abaixo.