As agresións, o acoso e a discriminación están á orde do día, tanto na rúa como na escola, a familia e as institucións públicas; igualmente frecuentes son os suicidios das persoas trans, homosexuais, bisexuais, etc, por mor do rexeitamento e persecución sociais.
Vivimos nunha sociedade cisheteropatriarcal sustentada nunha restritiva norma con respecto ao sexo, o xénero e a sexualidade. Esta norma clasifica os individuos, ordenando estes tres factores nun continuo que configura dous únicos modelos de existencia válidos: homes heterosexuais con sexo “masculino” e mulleres heterosexuais con sexo “feminino”.
Existe unha situación de opresión que non debemos negar nin podemos aceptar e perante a cal cómpre rebelármonos desde unha óptica feminista. Sen o feminismo non será posíbel derrubar a cisheteronorma, xa que o movemento XSDI partilla un mesmo inimigo coas mulleres, o patriarcado, e un mesmo bando, o transfeminismo.
Hai tempo xa que o patriarcado asinou un contrato co capitalismo e nos marcou un perigoso horizonte: a nosa aceptación como colectivo pasa agora por sermos dóciles, por sermos consumidoras de beleza normativa e espazos e formas de ocio especialmente deseñadas, por escoller de novo entre dúas opcións igualmente inocuas e limitadoras dum marco binario, home gay ou muller lesbiana; por sermos, en definitiva, una engrenaxe submisa do mecanismo capitalista e patriarcal. Non se nos permite cuestionar o xénero, a institución da familia ou os modelos afectivo-sexuais; non se nos permite reivindicar as nosas liberdades alén dum espectáculo monitorizado polas empresas e os medios de comunicación.
Mais unha vez achégase o 28 de xuño e vemos como as olladas son dirixidas cara a modelos de existencia que o patriarcado pode tolerar: gais delgados, ben vestidos e educados ou lesbianas de feminidade normativa, ambos grupos totalmente castrados no sentido político da palabra, ambos grupos perfectamente asimilábeis á lóxica do capitalismo rosa.
Derrubando armarios, construíndo orgullo
Conquistar as liberdades e dereitos sexuais e de xénero e normalizar a situación das persoas XSDI debe ser un dos principais obxectivos da loita feminista, mais a realidade é ben outra; na sociedade galega, esta cuestión tende a ser infravalorada ou directamente esquecida.
Desde Isca, acreditamos na necesidade de definir posturas claras arredor da loita XSDI, de abordala desde unha postura nitidamente feminista e cun claro contido de clase, así como situándoa nunhas coordenadas intrinsecamente galegas.
Cómpre racharmos co pacto social, dinamitarmos os alicerces da nosa opresión como colectivo e loitarmos por podermos desenvolver plenamente as nosas liberdades sexuais e de xénero, derrubando os armarios que nos limitan e construíndo o orgullo que necesitamos para afrontar a loita.
