Cómpre desempoar os vellos lemas que os nosos antecesores na loita nos deixaron, dende aqueles "comunismo caos" e "todo o poder para as asembleas" que nos ensinaron os bolxeviques até ese "viva Galicia ceibe e socialista!" que nos agasallou a primeira UPG.

É mester tirar ao vertedoiro da historia o secuestro ao que a loita popular estivo sometida por parte da esquerda do réxime, baleirando sistematicamente de contido cada berro e cada esixencia que as capas populares galegas lle esgrimiron á oligarquía española e ao patriarcado, funcionando unicamente como máquinas de autorreprodución e de lexitimación deste sistema bárbaro.

O 10 de marzo ten que estar dotado do mesmo contido no que estaba dotado naquel fatídico día polo cal celebramos ano tras ano o día da clase obreira galega, ten que ser a dignidade das traballadoras e de todos os sectores agredidos polo capitalismo unindo frontes de loita para vertebralos na única batalla que poden solucionar todos os problemas, a batalla contra este sistema.

Así que o mellor homenaxe para Amador e Daniel é a construción dun mundo para que todas vivamos dignamente, é a consecución da reconciliación do ser humano consigo mesmo, é a construción do Socialismo.

Viva Galiza ceibe, socialista e feminista!