Non é para nada un "festivo" máis do calendario. Son moitas/os as/os compañeiras/os que no día de hoxe están a traballar arreo, principalmente no sector servizos (hostelaría, limpeza, reparto, atención ao público e en todos os Centros Comerciais do País, auténticos parques temáticos da especulación, a explotación e o consumismo). De entre elas/es, é a mocidade -carnaza das ETT's- a que está a ocupar os postos do traballo máis precario, desprovista de dereitos laborais, sociais e mesmo sindicais, ameazada pola patronal, atemorizada pola tan útil violencia estrutural do desemprego.
Non é baladí lembrar o aumento desproporcionado do desemprego no marco galego, cuxas cifras nos tiran o alento a cada pouco.
Eis o senso de estarmos hoxe aquí, na rúa. Neste espazo de expresión que nos pertence. Sabendo que con esta convocatoria puntual non abonda. Conscientes de que é preciso avanzar os 365 días do ano, organizando, traballando, e loitando para reconstruír un movemento obreiro desartellado hai 30 anos polo pacto franquismo-felipismo-carrillismo.
Unha organización da mocidade comunista e independentista coma ADIANTE é dona da súa función política no tempo que estamos a vivir: formar e organizar á mocidade traballadora, estudante e desempregada, ás novas camadas do pobo traballador, para responder de fronte ás agresións do sistema e construír unha realidade nova, é dicir: participar e artellar a batalla das ideas e soster no tempo as diferentes dinámicas dunha loita sen tregua.
E no contexto actual, de crise, de especial vulnerabilidade da clase obreira galega, só unha FOLGA XERAL pode axudarnos a medírmonos na rúa, a pasar revista ás nosas forzas, a analisar e organizar a resposta obreira, tan urxente, que deixe morto o monstro do actual sistema fraticida.
Os mesmos gobernos, as/os mesmas/os banqueiras/os, os mesmos lobbies, as/os mesmas/os empresarias/os que nos levaron da súa man a ésta crise -privatizando os beneficios e socializando as perdas-, coidan xa domesticada á clase obreira no seu conxunto, diante da súa irresponsábel pasividade. Están mesmo a se reforzar na derrota dunha clase desartellada, sen mecanismos de resposta, alienada e entregada.
Até tal punto nos consideran domésticos que invisten millóns en reclutar mozas e mozos en masa para desenvolver o rol de policías, picoletos, militares, carceleiros ou seguratas. É dicir, quérenos fieis, caladas e calados, coa disposición de defender as súas propiedades e os seus privilexios, coa disposición de maltratar e agredir á nosa clase. E rinse de nós chamándolle a esta relación de propietarios-mercenarios "traballo".
É por isto que urxe a FOLGA XERAL NACIONAL. Unha folga xeral que non é un fin en si mesma. Unha folga xeral, impulsada no conxunto do pobo traballador galego para levar á rúa o conflito, para escenificar o disenso, para recoller a proposta dunha sociedade mellor e propagar a faísca, prendela en niveis máis elevados de loita, izar o estandarte da auto-organización da nosa clase, da recuperación da nosa auto-estima, da reconstrución do movemento obreiro galego e combativo no camiño da nosa total emancipación nacional e social.
Que viva o internacionalismo proletario! Viva Galiza ceibe e socialista! ADIANTE XA, COA FOLGA XERAL!
